Dag 6-10, Huacachina --> Arequipa --> Colca Canyon

Hola!
Vandaag weer een extra lange log want we willen niet meer zo hard achterstaan. We willen jullie alvast bedanken voor jullie leuke reacties op de log! Als we er nog niet op hadden gereageerd komt dat omdat we via onze telefoon voor god weer welke reden niet kunnen reageren, ach ja.
Dag 6! 
Onze nacht in Huacachina was de minst prettige tot nu toe, heel veel muggen, heel warm, met de ventilator dan weer heel koud etc. We bleven dan maar lekker lang liggen s'ochtends en gingen dan voor ontbijt weer naar huacafuckingchina mits de zon er nog niet doorkwam. 
Na het ontbijt zijn we toch nog een uurtje aan het zwembad gaan liggen en dan vertrokken we met de bus naar Ica. Ica is de grootste wijn producerende stad van Peru.
We kregen eerst een rondleiding met uitleg over hoe de wijn werd gemaakt en waarom ze zo verschilt van Europese wijnen.
Blijkbaar zouden de Peruvianen weinig geduld hebben, dat maakt dat hun wijnen erg zoet smaken. Hoe langer je wacht, hoe droger de wijn. Hier is deze dus erg zoet. Na de rondleiding mochten we een aantal wijnen en een pisco proeven want de slogan van onze gids is: "if you came to Ica and you didn't drink wine, then What the fuck are you doing here?". Als je denkt dat je ooit erg zoete wijn hebt gedronken heb je het mis... deze was echt TE zoet.
We vervolgden onze weg naar Nazca waar we vanuit de uitkijktoren 3 van de 70 tekeningen zagen. De Nazca lines zijn geometrische figuren en lijnen die verschillende dieren en planten voorstellen. Tot op de dag van vandaag zijn ze een groot mysterie, je kan ze alleen zien vanuit de lucht en zijn uitgestrekt over 500 vierkante kilometer aan droge vlakte. In het stadje zelf aten we ons avond eten en dan vertrokken we met de nachtbus richting arequipa.
Slapen op de bus was voor ons beide een ramp! We kwamen om 5 uur in de ochtend aan in ons hostel waar we gelukkig meteen in onze kamer konden. Dries viel meteen in slaap, ik was weer klaar wakker. Tegen 8 uur zijn we toch maar opgestaan en gaan ontbijten zodat we de stad in konden. We liepen naar de plaza del armas en bezochten daar de kerk die langs de andere kant uitliep op een super gezellig straatje vol restaurants. We liepen langs het Santa Monica klooster (dat veel te duur was om te bezoeken) en bezochten toen frozen mummy Juanita.
Helaas pindakaas! Juanita zat in het laberatorium, maar we kregen wel mummie nummer 3 te zien. Al deze "mummie's" zijn gevonden aan de top of voet van een berg en diende als offer voor de goden. Het waren allemaal kinderen tussen den 7 en 13 jaar die van bij hun geboorte waren uitverkozen om geofferd te worden. Ze gingen naar aparte scholen en werden heel hun leven op de ceremonie voorbereid. Ze beklommen samen met de heilige de berg en kregen toen een slag op het hoofd die hun dood betekende. Door het ijs op de berg zijn alle lichamen extreem goed bewaard gebleven. Mummie nummer 3 was een offer voor de vruchtbaarheid, ipv voorovergebogen te zitten zat zijn met haar benen open gespreid waardoor haar heupen gebroken zijn. Na dit freaky uitstapje zijn we maar gaan lunchen en aten we voor de eerste keer alpaca. Om ons geweten te sussen gingen we daarna wat alpaca souveniertjes kopen en wandelde we naar Mundo Alpaca (alpaca world). In Mundo alpaca kan je knuffelen met een paar alpaca's en lama's en leggen ze je uit hoe de wol verwerkt wordt. 
Na dit hemelse uitstapje gingen we nog wat slenteren door de mercado waar we fruit en chips kochten en een jugo dronken aan een van de vele kraampjes. De avond sloten we af met het kijken van de dubbel aflevering van temptation island in de hangmat :p.
Onze volgende dag in arequipa was niet de speciaalste, eigenlijk hadden we het wel gezien dus bleven we extra lang liggen. In de namiddag besloten we om dan toch in gang te schieten en naar Mirador Yanahuara te gaan. (Ja dat klopt Yana ... Huara). Hier had je een uitzicht over heel arequipa en rondom liggende vulkanen. 
Ook hier slenterde we wat rond door de straten. De huizen in dit district hebben een grotere Spaanse invloed, wij vonden dit deel van arequipa toch wel het mooiste. De dag was natuurlijk nog lang niet gedaan dus zijn we in het gezellige staatje achter de kerk nog gaan eten met wijntjes en wat verderop dronken we nog mojito's. We gingen nog wat eten halen in de mercado en kropen toen ons bed in. Want: de wekker liep af om 2 uur. Op een 6 tal uur rijden van arequipa vind je de colca canyon, de tweede diepste canyon ter wereld (afhankelijk van langs welke berg je meet). We hadden een 2 daagse trektocht geboekt doorheen de canyon. We kenden al een paar mensen uit onze groep via de Peru hop bus: de Duitse meisjes en het Australisch koppel. Voor we startte met wandelen gingen we nog naar Cruz del condor. 
Het was heel warm weer maar voor de afdaling viel dat wel mee. De eerste 3 uur was puur afdalen dat voor mij heel vlot ging waardoor ik een stukje voor de groep liep. Dries daarentegen had last van zijn knie bij de afdaling. Na de lunch was het 1 uur vlak en dan 1 uur omhoog. Dat is waar ik het lastig kreeg. Geen conditie en stijl omhoog, ik had het echt wel gehad. We overnachtte in de canyon in kleine hutjes met een lekker avond maal en dronken met de hele groep nog wat pintjes. Om 8 uur kroop iedereen zijn bed weer in want om 4:30 vertrokken we in het donker de berg weer op. 3 uur naar omhoog, gemiddeld...
Ik mag mijn twee pollen kussen met Dries aan mij zij want de klim was ontzettend zwaar en ik moest continue stoppen. Gelukkig bleef Dries bij me in de buurt en hielp me (vooral mentaal dan) de berg op. Nu... gemiddeld 3 uur werd toch 4 uur. Maar! We waren niet de laatste! (Wel de voorlaatste), (laat me hier ook even toevoegen dat ik al sinds de dag ervoor ziek was ;) ). Eens boven was ik echt wel klaar met wandelen, iedereen was meteen ontzettend stijf in de benen. We wandelde nog een half uurtje voor ons ontbijt en gingen toen met de bus naar de Hotsprings. Dries was zijn zwembroek vergeten dus genoot ik zelf maar van de warme baden, waarvan er meerdere echt veeeeeeeel te warm waren! Naar het einde van de dag toe stopte de bus nog op 4920 meter om uitzicht te hebben over de vulkanen waarvan er eentje (ik ben de naam weer vergeten) aan het roken was.
Na de lange busreis raakte bijna niemand zonder moeite uit de auto en liepen allemaal als pinguïns weer naar het hotel. Ik kan je zeggen, ik schrijf dit allemaal 2 dagen later en ik kan nog steeds de trap niet normaal af. Wel wil ik nog even melden dat ondanks het afzien het uitzicht op elk moment echt adembenemend was, letterlijk en figuurlijk. 
Dit was het dan weer voor mijn extra langdradige en, en, en log.
Hopelijk steken jullie er iets van op! 

Hasta luego! 
Dries en Yana